www.gpzed.fora.pl

aaa4 · Wysłany: Wto 12:55, 27 Mar 2018 Temat postu: speed

Ostatni z pokladu schodzil Otto, co wydawalo sie zrozumiale. Przy wejsciu na trap powiedzial:

-A wiec za dwadziescia dwa dni, tak, kapitanie? Wroci pan po nas za dwadziescia dwa dni?

-Nie kaze wam tutaj zimowac, panie Gerran, moze sie pan nie obawiac. - Majac lada chwila zostawic za soba te swoja znienawidzona i legendarna Wyspe Niedzwiedzia, kapitan Imrie uznal chyba, ze moze sie odrobine odprezyc. - Za dwadziescia dwa dni? Najpozniej. Jakby co, moge obrocic do Hammerfest i z powrotem w siedemdziesiat dwie godziny. Zycze panstwu wszystkiego najlepszego.

Po tych slowach kapitan Imrie rozkazal podniesc trap i odszedl na mostek, nie wyjasniajac tej dosc tajemniczej wzmianki o siedemdziesieciu dwoch godzinach. Sadzac z nastroju, w jakim nas zegnal, wcale bym sie nie zdziwil, gdyby w owej chwili rzeczywiscie mial zamiar wrocic za siedemdziesiat dwie godziny, i to z niewielkim, lecz uzbrojonym po zeby oddzialem norweskiej policji. Nie przejalem sie tym. Bylem pewien jak malo czego, ze jesli nawet taki pomysl naprawde chodzi mu po glowie, to jeszcze przed uplywem nocy bedzie musial dac sobie z nim spokoj.

Zablysly swiatla nawigacyjne i "Roza Poranka" powoli odbila od molo na polnoc, zatoczyla szerokie polkole i z poglebiajacym sie w miare nabierania szybkosci dudnieniem silnikow skierowala sie ku ujsciu Sorhammy. Mijajac ponownie molo kapitan kazal dwukrotnie dac sygnal buczkiem - tylko on sam mogl to nazywac syrena - ktorego przenikliwe, samotne zawodzenie natychmiast porwal wiatr i stlumila zaslona sniegu. Doslownie w kilka sekund sniezyca i noc pochlonely zarowno dudnienie silnika, jak i nikle swiatla pozycyjne.

Jeszcze dosc dlugo stalismy na molo, skuleni w obronie przed przenikliwym wiatrem i mrozem, probujac przebic wzrokiem tumany wirujacego sniegu, jakby sama sila woli mozna bylo sprawic, by te swiatla powrocily w zasieg wzroku, to dudnienie silnika w zasieg sluchu. Panujacy nastroj daleki byl od radosci wedrowcow, ktorzy szczesliwie przybyli do dlugo wygladanego celu podrozy; do zludzenia przypominal nastroj rozbitkow, ktorych los rzucil na bezludna arktyczna wyspe.

Atmosfera w centralnym baraku okazala sie niewiele lepsza. Piece na rope zdawaly egzamin, Eddie uruchomil dieslowski generator, wiec czarne grzejniki na scianach zaczynaly sie juz robic cieple, ale skutkow dziesieciu lat panowania mrozu nie da sie przezwyciezyc w godzine: temperatura wewnatrz nadal wynosila kilka stopni ponizej zera. Nikt nie oddalal sie do wyznaczonych pokoikow z tej prostej przyczyny, ze tam bylo jeszcze bardziej zimno. Nikt nie mial ochoty na rozmowy. Heissman rozpoczal szczegolowy i jak sie zanosilo, saznisty wyklad na temat przetrwania w warunkach polarnych, w ktorej to dziedzinie, biorac pod uwage jego dlugi i bliski kontakt z Syberia, musial byc wybitnym ekspertem, ale nie znalazl sluchaczy; watpliwe, czy sam sluchal tego, co mowi. Potem wdal sie w dosc chaotyczna rozmowe z Gerranem i Nealem Divinem o planach zdjeciowych na nastepny dzien - o ile pogoda pozwoli cokolwiek krecic - ale widac bylo wyraznie, ze nawet do tego tematu nie maja serca. To w koncu Conrad nie wytrzymal i poruszyl przyczyne ogolnego przygnebienia, czy tez mowiac dokladniej, wypowiedzial glosno mysl nurtujaca wszystkich obecnych, moze poza mna samym.

-W Arktyce w zimie potrzebne sa latarki, zgadza sie? - spytal Heissmana.

-Zgadza.

-Mamy je?

-Jasne, cale mnostwo. Dlaczego pan pyta? [link widoczny dla zalogowanych]

-Bo chcialbym jedna dostac. Ide na dwor. Siedzimy tu wszyscy, nie wiem jak dlugo, co najmniej od dwudziestu minut, doskonale wiedzac, ze tam gdzies blaka sie czlowiek, moze chory, moze ranny, moze z odmrozeniami. A moze lezy w jakiejs rozpadlinie ze zlamana noga.

-Och, daj spokoj, Charlesie, daj spokoj, robisz z igly widly - zaoponowal Otto. - Pan Smith wydawal mi sie zawsze czlowiekiem, ktory doskonale sam potrafi dac sobie rade, i to w kazdych okolicznosciach. - Otto powiedzialby pewnie to samo nawet wtedy, gdyby na jego oczach Smithy'ego wlokl po sniegu niedzwiedz polarny. Z uwagi na usposobienie jak i budowe ciala Otto Gerran nie nalezal do ludzi, ktorzy bez wyraznej koniecznosci angazowaliby sie w cokolwiek, co wymaga choc minimalnego wysilku fizycznego.

-Jesli nic to pana nie obchodzi, to dlaczego nie powie pan tego wprost? - Tego oblicza Conrada jeszcze nie znalem. Nie popuscil i ciagnal dalej, tym razem mnie dobierajac sie do skory. - Spodziewalbym sie, ze to pan pierwszy z tym wyjdzie, doktorze Marlowe. - I spodziewalby sie slusznie, gdyby nie to, ze wiedzialem o Smithym znacznie wiecej niz on.

-Nie jestem ambitny - odparlem zgodnie. - Zadowole sie druga lokata.

Koniec koncow wyruszylismy wszyscy z wyjatkiem Ottona, skarzacego sie na fatalne samopoczucie, oraz Judith Haynes, powtarzajacej w kolko, ze to glupota, ze pan Smith sam wroci, jak przyjdzie mu na to ochota, w czym zupelnie sie z nia zgadzalem, choc z powodow zupelnie odmiennych niz te, ktore kierowaly nasza gwiazda. Zaopatrzylismy sie wszyscy w latarki, postanowilismy trzymac sie jak najblizej siebie, a w przypadku, gdybysmy sie rozdzielili, wrocic do baraku najpozniej po polgodzinie.

Cala ekipa poszukiwawcza ruszyla szeroka tyraliera na polnoc od zatoki, grzbietem nadbrzeznej skarpy. To znaczy prawie cala. Ja udalem sie prosto do baraku ze sprzetem, gdzie krzepiaco pomrukiwal dieslowski generator. Bylo zupelnie nieprawdopodobne, zeby czyjas nieobecnosc zostala przez innych zauwazona; w tej ciemnosci i [link widoczny dla zalogowanych]
sniezycy dawalo sie co najwyzej dostrzec majaczace zarysy sylwetek bezposrednich sasiadow. Postanowilem zaszyc sie gdzies i przeczekac te poszukiwania wiatru w polu, a moj wybor padl na najbardziej nadajace sie do tego celu miejsce, najcieplejsze i zaciszne. Ze zgaszona latarka, zeby nie zdradzac swojej obecnosci, uchylilem drzwi magazynku, wsliznalem sie do srodka i zamknalem drzwi za soba. Zrobilem krok do przodu, potknalem sie o cos stosunkowo miekkiego i omal nie runalem jak dlugi na deski podlogi. Z ust wyrwalo mi sie glosne przeklenstwo. Odzyskalem rownowage, odwrocilem sie i wlaczylem latarke.

Na podlodze lezal rozciagniety jakis czlowiek, ktorym okaza